Van patronen naar proces

Zakelijk leiderschap met een kunstenaarsblik

Kan jij een moment bedenken waarop er níét om je aandacht werd gevraagd?

Ik hoop van wel. Mijn prikkel-luwe ruimte is als ik arrangeer. Het is mijn vorm van meditatie. Een deining van rust en onrust. In het ritme van aandacht, herhaling, vorm zoeken. In het ordenen van wat zich aandient. Daarnaast ben ik verslaafd aan sudoku, wat ik op het hoogste niveau speel.

Van prikkels naar patronen

Wat dit met mijn werk als zakelijk leider te maken heeft? Alles.

Groeten uit Patú!

Of ik nu musiceer, dirigeer, arrangeer, schilder of een begroting lees: ik kijk. Ik herken patronen. Ik zoek samenhang. Ik stem vorm en inhoud op elkaar af.

De rust en focus die ik vind in arrangeren en sudoku, gebruik ik in al mijn werkzaamheden. Ook als daar de stok achter de deur is. Het af moet. Die spanning tussen vrijheid en opdracht scherpt mijn concentratie. Het maakt dat ik snel tot de kern kan komen. In muziek. In mensen. En in plannen.

Zo maakte ik onlangs voor een project van het Concertgebouworkest in zeer korte tijd meerdere arrangementen. Tussen andere werkzaamheden door. Duidelijkheid scheppen onder druk is me niet vreemd.

Van overzicht naar verdieping

Mijn werk als maker beweegt zich al 30 jaar op het snijvlak van artistiek en zakelijk leiderschap. Of dit nu als orkestleider en docent-coördinator was binnen een grote instelling, of als zelfstandig creative director. Ik houd ervan om structuren aan te brengen zodat mensen en middelen elkaar kunnen versterken. De opleidingen Zakelijk Leiderschap in de Culturele Sector en Hogere Bedrijfskunde Post HBO waren daarin een feest der herkenning.

Als zakelijk leider vertaal ik creatieve processen naar duurzame verandering. In beleid. In teams. In geldstromen.

De Arrangeur: van partituur naar proces

Om die rol expliciet te maken, lanceerde ik De Arrangeur. Een plek waar ik mijn ervaring inzet om culturele organisaties te helpen hun ideeën, plannen en begrotingen op één lijn te krijgen. Niet als tegenstellingen. Maar als stemmen in een compositie.

Ik lees een begroting als een partituur.

Ik hoor het fundament. Als de contrabassen in een orkest ondervertegenwoordigd zijn, mist de muziek draagkracht. In een begroting zie ik dat terug in bijvoorbeeld te krap begrote productiekosten. Of een onderbemand team. Onzichtbaar, maar essentieel.

Ik volg de meerstemmigheid. Hoe stemmen de inhoudelijke en zakelijke lijnen op elkaar af? Zit er balans tussen artistieke ontwikkeling, publiekswerking en marketing?

Ik kijk naar de harmonie. Is er contrast en afwisseling, worden verschillende doelen en functies op elkaar afgestemd? Is er in de begroting zichtbaar dat wat je inhoudelijk belangrijk vindt, ook financieel wordt ondersteund? Of klinkt alles in één toonsoort, zonder nuance zoals bijvoorbeeld alleen maar producties voor één type publiek.

En ik voel of er ruimte is voor improvisatie. Een flexibele post. Een vrije regel. Een adempauze. Wordt er alleen binnen de lijntjes gekleurd? Of is er ruimte voor kansen, experiment en onverwachte ontmoetingen?

Maar bovenal lees ik de menselijkheid in een begroting. Hoe vertaalt het artistieke beleid zich naar cijfers? Wordt de waarde van mensen zichtbaar in het budget?

Neem de personele lasten. Geen sluitpost. Maar het kloppend hart. Als mensen de ruimte krijgen om te geloven in wat ze doen, ontstaat er energie die je niet kunt begroten. Maar die zich dubbel en dwars terugbetaalt. In kwaliteit. In verbinding. En in duurzaamheid.

Wat ik bied?

Geen standaardtrajecten. Maar oog voor het verhaal achter de cijfers. En de mensen achter het verhaal. Van daaruit creëer ik nieuwe, andere mogelijkheden. Door te herschikken, toe te voegen en een samenhang vorm te geven. Er zijn altijd andere mogelijkheden, ik zie ze vaker wel dan niet.

Wil je weten wat ik voor jouw organisatie kan betekenen?

Neem een kijkje op mijn site. Of stuur me een bericht. Ik denk graag met je mee.

Kay Sleking – De Arrangeur

Begrotingsfluisteraar